شعار انتخاباتی یا سو استفاده از شعر و موسیقی

سه شنبه 28 اسفند 1386


هشتمین دوره ی انتخابات مجلس شورای اسلامی روز جمعه 24 اسفند 1386 در ایران برگزار شد.

کاندید های این دوره از انتخابات از هفته ها پیش تبلیغات خود را آغاز کرده بودند و از طریق پلاکارت – پوستر- وبلاگ- ارسال پیام کوتاه تلفن همراه – هویت و اهداف سیاسی خود را به اطلاع عموم رساندند.

در یکی از خیابان ها زیر عکس یک کاندید این شعر نوشته شده بود:

همراه شو عزیز

تنها نمانده درد

کین درد مشترک

هرگز جدا جدا

درمان نمیشود

این شعر که از سروده های پرویز مشکاتیان است ( که البته خود او نزدیک به 30 سال این مسئله را پنهان کرده بود و در همان دوران هم این شعر را با نام مستعار منتشر کرد ) با اهنگ خود او و با صدای محمد رضا شجریان توسط گروه چاووش اوایل انقلاب منتشر گردید.

این قطعه برای تمام ملت ایران آشناست – این ملودی حماسی با نوازندگی پر انرژی چاووشیان

در هر دورانی که به گوش هر ایرانی برسد او را وادار به وطن پرستی خواهد کرد.

در این جا روی صحبت من با ان دسته از سو استفاده گران است که این شعر را در زیر عکس خود جای داده اند:

شما می دانید اگر بخواهید پیرو واژه های این شعر باشید چه مسوولیت بزرگی را قبول کرده اید؟

یکی از مفاد مقررات انتخابات که توسط دولت برای کاندید های نمایندگی مجلس تنظیم شده بود امین بودن و داشتن صداقت است.

آیا صداقت فقط به این ختم می شود که به مردم وعده و وعید ندهیم؟

بعد از این که به عنوان نماینده ی مجلس برگزیده شدیم خیابان ها را برای مردم آسفالت کنیم؟

پل های هوایی بهتری بسازیم؟

تعداد بن های کارمندان و کارگران را افزایش دهیم؟

شما که این شعر را ربودید و به صورت شعار استفاده کردید - باید خدمت شما عرض شود ان زمان که این شعر و ملودی سروده – ساخته – نواخته و خوانده شد هدف چند ملیون ایرانی را برای زندگی بیان کرد – برای واژه واژه ی این شعر خون ریخته شد – اشک مادر های فرزند مرده – اشک فرزندان یتیم شده – اشک همسران بی همسر شده در رگ این شعر و ملودی جاریست.

اگر این شعر راهگشای شما برای نشستن به روی صندلی های مجلس است – برای ملت ایران هدف و ارمان آن ها را به همراه دارد.

چاووشیان- ان زمان با ملودی های خود شعار ندادند – با ملت صحبت کردند – هم وطن خود را عزیز نامیدند – گفتند با ما همراه شو – گفتند ما با هم هستیم – گفتند ایران یک خانواده است – درد تو درد ما هم هست – جدایی حرام است و با هم بودن است که عشق و حماسه می افریند حماسه یی در راه آبادانی ایران زمین.

گفتند ما با هم فرقی نداریم – ای نانوا تو نان بپز و به نجارت بده – ای نجار تو نردبان ترقی ملتت را بساز – ای رفتگر تو کوچه های وطن را برای عزیزت گلگون کن – ای راننده چه محبتی از این بالا تر که ناموسمان را سلامت راهی کار و منزل کنی؟ - ای طبیب- دل مادر غم زده مرحمی تجویز کن......

دوست ارجمندی که شعر کاملی را ناقص می کنی و چند بیت ان را به عنوان شعار تبلیغاتی خود انتخاب کردی لطفا تیشه به ریشه ی فرهنگ این مملکت نزن.

می دانی زمانی این قطعه ساخته و نواخته شد که ساز نوازندگان ان را بر سرشان می شکستند؟

ولی آن ها برای شاد کردن دل میهنشان و این که وطنشان بداند چند ملیون حامی دارد این مشقت را به جان و دل خریدند.

من واقعا صادقانه از قوه قضاییه و وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی تقاضا دارم که هر چه زود تر دادسرای ویژه ی هنر – به ویژه موسیقی را تاسیس نمایند تا به این بی حرمتی ها رسیدگی شود.

شعری را بر می دارند – چند بیت ان را انتخاب می کنند – ان را به صورت شعار تبلیغاتی خود در می اورند – بدون ذکر نام شاعر – بدون اجازه گرفتن از شاعر و بدون هیچ دلیل قانع کننده ای.

هدف از انتخاب نماینده اصلاح ضربه های گذشته همراه با اصولی مدون شده است که ستون های میهن پایدار تر شود نه ضربه زدن به هنر و هنرمند.





لینک مطلب: www.artmusic.ir/news/show.asp?id=16439