يكشنبه 27 آبان 1386
قبل از هر چیز از شما خواستارم ان گونه که خودتان دوست دارید خود را معرفی نمایید:
با عرض سلام و خسته نباشید خدمت شما – من سالار عقیلی متولد سال 1356 – تهران. از سن 8 سالگی به موسیقی علاقه مند شدم و از طریق مادرم و برادرم که پیانو می نواختند با سازهای مختلفی چون پیانو – تنبک و ... آشنا شدم و نزدیک به 22 سال است که عاشقانه در راه موسیقی گام بر می دارم و کوچک ترین وقفه ای هم در این راه نیفتاده است.
در سال 1372 وارد هنرستان موسیقی شدم در آن جا با اساتید مختلف موسیقی آشنا و با دیپلم سنتور از هنرستان موسیقی فارغ التحصیل شدم. از سال دوم به بعد به آواز ایرانی علاقه مند شدم و خدمت استاد صدیق تعریف رسیدم و ردیف آوازی را نزد ایشان فرا گرفتم و حدودا 6 سال نزد ایشان تلمذ کردم .
شما با اشخاص و چهره های خاصی فعالیت کردید از ان نمونه ها می توان کار با آقای ارشد طهماسبی – ارکستر ملی – ارکستر ملل – گروه دستان را نام برد . خود شما در رابطه با کارنامه ی کاری خود چه احساسی دارید؟
من اصولا کم کار هستم یعنی سعی می کنم کمتر کار کنم ولی کاری که انجام می دهم جزو آثار ماندگار باشد.من با اساتید موسیقی ایران کار می کنم سعی من تا به حال بر این بوده با چهره هایی کار کنم که جایگاه خاصی در جامعه هنری داشته باشند.
من 12 سال است که کار حرفه ای موسیقی انجام می دهم و در این مدت 3 اثر از من بیشتر منتشر نشده است : 1) عشق ماند با اهنگسازی اقای ارشد طهماسبی 2) سایه های سبز باز هم با اهنگسازی آقای ارشد طهماسبی 3) دریای بی پایان گروه دستان و چند کار هم با ارکستر ملی دارم که قرار است منتشر شود و 2 کار دیگر هم با گروه دستان به نام های سعدی نامه و به نام گل سرخ که هر دو در دستگاه چهار گاه است.
هیچ وقت سعی نکردم کار سطحی انجام بدهم و به قولی کاری ضبط کنیم و پولی به جیب بزنیم با این تفکر کاملا مخالف هستم از نظر من جایگاه هنر والاتر از این حرف هاست که بخواهید مادیات را در آن دخیل کنیم.
بعضی ها در این تفکراند که هر چه بیشتر کار تولید کنند و کنسرت دهند معروف تر خواهند شد که این صد در صد اشتباه است. مثال می زنم: اثری به نام مرا ببوس با صدای آقای گل نراقی – تمام مردم ایران این اثر را حفظ هستند. کیفیت کار مهم است نه کمیت ان.
همان طور که فرمودید زندگی شما بر مبنای موسیقی بنا شده و اداره می شود و این موضوع- یعنی مجموعه ی ساعت ها کار متوالی و یک پشتیبان همیشه در زندگی شما وجود داشته که اگر آن نباشد شما آسوده نمی توانید به کار خود بپردازید شما جز معدود هنرمندانی هستید که همسری هم سو و هم راه خود دارید همسری که خود اهل موسیقی و هنر است کمی درباره ی همسرتان صحبت کنید؟
همسر من ( خانم حریر شریعت زاده ) نوازنده پیانو هستند ایشان در حال حاضر در بین جوان ها تنها کسی هستند که سبک مرتضی خان محجوبی را در پیانو می نوازند.
همسرم در پیشرفت من خیلی تاثیر گذار بوده اند . می دانید کار ما طوری ست که مثلا یک شب مجبور می شویم تا 5 صبح در استودیو باشیم یا چند ماهی را دور از وطن مشغول اجرای کنسرت باشیم. هر خانمی به عنوان همسر نمی تواند این مسائل را بپذیرد. ولی ما همدیگر را درک کردیم و یک چهار چوبی را برای خودمان تعيين کردیم.
ما از اول همه کار هایمان تقریبا با هم بوده و حتی باعث اولین کنسرت زندگی من هم ایشان بودند.
خب آقای عقیلی گفتنی ها خیلی زیاد است اما زمان یاری نمی کند از خودتان می خواهم اگر حرف نگفته ای دارید بیان کنید؟
من تشکر می کنم از شما که این فرصت را در اختیار من گذاشتید و امیدوارم که روز به روز هنر مملکت ما رو به ترقی و پیشرفت باشد و مسولین و منولیان هنر هم به این موضوع بها دهند و این حمایت فقط یک طرفه جانب مردم نباشد زیرا مردم هم از توان محدودی برخوردار هستند.
هنر باید از حمایت همه جانبه دولت صورت بگیرد و تنها خواهش من همین است که به هنرمندانی که لیاقت دارند و کار جدی انجام می دهند اهمیت دهند تا وطن ما به جایگاه خاص هنری خود دست یابد.
با تشکر از شما که وقت خود را در اختیار ما گذاشتید.
نکته: این مصاحبه با همکاری دوست ارجمند جناب اقای محمد جواد رهنما تهیه گردیده.
لینک مطلب: www.artmusic.ir/news/show.asp?id=15360
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر