دوشنبه 27 آذر 1385
چندی پیش در صفحات یکی از مطبوعات اینترنتی چنین تیتری به چشم خورد : برای اولین بار اسپانسرهای خصوصی برای حمایت گروه های موسیقی با جشنواره ی موسیقی فجر همکاری خواهند نمود.
نظر شما چیست؟ آیا چنین کاری مثبت است یا منفی ؟
اگر به روند ارگان های دولتی در چند سال اخیر نگاهی اجمالی بیندازیم خواهیم دید که اکثر آن ها به بخش خصوصی واگذار شده اند و به قولی کار به دست پیمانکار سپرده شده و فقط جشنواره ی موسیقی از این قافله عقب مانده بود.
کشوری که موسیقی اش به حالت نیمه تعطیل در آمده و فقط یک الی دو ماه از دوازده ماه آن به بهانه ی جشنواره ی موسیقی فجر تقریبا به طور جدی آغاز به کار می کند و گروه های موسیقی اندک حمایتی می شوند.
پس به این نتیجه خواهیم رسید که دو ماه فعالیت موسیقائی در طول سال چنان هزینه ی هنگفتی در بر نخواهد داشت که نیاز به اسپانسر خصوصی داشته باشد.( با توجه به این موضوع که دولت به نوازنده ها – آهنگ سازان و رهبران ارکستر حقوق ماهیانه پرداخت نمی کند – وام نمی دهد و کلا تسهیلات خاصی را ارائه نمی کند حتی در حد یک کارمند معمولی )
خوش بینانه که بخواهیم قضاوت کنیم به این نتیجه خواهیم رسید که دولت از خرج کردن در رابطه با موسیقی صرف نظر کرده است حتی در مورد برگزار کردن جشنواره موسیقی- و این مسئله را غیر مستقیم بیان می کند.
ایرانی که در طول سال کنسرت هایش – مسافرت های خارجی ارکستر هایش – دعوت گروه های مختلف موسیقی به کشورش سه رقمی هم نمی شود این چنین فقیر است که برای برگزاری جشنواره موسیقی کشورش آن هم سالی یک بار حمایت گر خصوصی طلب می کند؟
آیا این وظیفه ی کارخانه های تولید کننده ی ماشین لباسشوئی – روغن ترمز اتومبیل و تولید کننده های کفش است که جشنواره ی موسیقی فجر راه بیندازند؟
تجربه ثابت کرده که اکثر اسپانسر های خصوصی به فکر منافع شخصی خودشان هستند تا کمک مالی و معنوی به شخص مقابلشان و در واقع دل آن ها برای کارخانه هایشان بیشتر می سوزد تا فرهنگ و هنر مملکت.و این بحرانی ست که جشنواره ی موسیقی امسال را تهدید می کند با این اوصاف جامعه ی موسیقی خود را برای خوردن ضربه ای دیگر ( این بار توسط اسپانسر های خصوصی در جشنواره ی فجر ) آماده کند.
لینک مطلب: www.artmusic.ir/news/show.asp?id=11120
